کابل پوهنتون

د كابل پوهنتون په ۱۹۳۱ زيږديز كال د محمد ظاهر شاه د واكمني په وخت او د لومړ وزير محمد هاشم خان په پاملرنه تاسيس شو او يو كال وروسته د ټول افغانستان څخه زده کړيالان په دي پوهنتون كي شامل شول او وروسته د فرانسه ، جرمني ، روسيه او د امريكا متحده ايالاتو په مرستي او پاملرنې سره دا پوهنتون په آسيا كي بي سارې وو.

په ۱۹۶۰ م كال كي بهرني تعليمي بورسونه ددي لامل شول چي نوي نسل د نويو سوچونو لكه كمونيزم فيمينيزم او پانګواکی سره اشنا شې. چي په دي وخت کې زده ګړيالان د ځينو كسانو لكه احمد شاه مسعود ،ګلبدين حکمتيار ، داكتر فيض احمد او سيدال سخندان تر اغيز لاندي راغلل. او ځينو بيلانو ډلو لكه خلقيان, پرچميان, شوليان, اخوانيان او نورو نفوذ وكړ.

د اخوانيانو او شوليانو تر منځ د خپلمنځي شخړو په ترڅ کې د سيدال خندان یو شاعر په ۱۹۷۰ زېږديز کال کې د ګلبدين حکمتيار لخوا ووژل شو. سيدال د یوې لفظي شخړې په ترڅ کې ګلبدين لمړۍ دی بهر راوکښه او بيا یې په ډزو ويشته. [1]

د افغانستان د خلکو د دموکراټیک ګوند د واکمني پرمهال د کابل پوهنتون خپل ډير ښونکي او کارکونکي لا لاسه ورکړل. له هغه وروسته د نوموړي ګوند راپرځيدو سره سم او په ۱۹۹۲ کال کې د لس کلنې نارامی او کورنۍ جګړي پرمهال دې پوهنتون ته ډير  زیانونه واوښتل او ډېرې پوهنځۍ ګانې له منځه ولاړې